ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ?
“ನಾವು ಬಯಸುವ ದೇಶವನ್ನು ಕಟ್ಟಲು, ನಾವು ಬಯಸುವ ನಾಯಕರಾಗಬೇಕು.”

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವು ಜನರ ಆಡಳಿತವಾಗಿದ್ದು, ಜನರ ಆಯ್ಕೆಯು ಸಮಾಜಮುಖಿ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಒಂದು ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಪಕ್ಷವೆಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾದ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ನೆಲೆಯನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಆಡಳಿತದ ಪಾರದರ್ಶಕತೆಯನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ನೈತಿಕತೆ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತದೆ.

ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಕಾನೂನು ಪಾಲನೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ತಾತ್ವಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳು, ಶಿಸ್ತಿನ ನೀತಿ, ನಿಷ್ಠೆ, ಸತ್ಯನಿಷ್ಠೆ, ನ್ಯಾಯ ಮತ್ತು ಜನಪರ ಕಾರ್ಯಪದ್ಧತಿ ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿದೆ. ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕು. ಅವರ ನಡೆ ಹಾಗೂ ನಿರ್ಣಯಗಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವಿಸುತ್ತದೆ.

ಯಾವ ರೀತಿಯ ಸಂದರ್ಭಗಳ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು?
– ಅಕ್ರಮ ನಡೆ, ಆಡಳಿತ ವೈಫಲ್ಯ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಕ್ರೋಶ, ಅಥವಾ ತಮ್ಮ ಇಲಾಖೆಯವರಿಂದ ನಡೆದ ತಪ್ಪುಗಳು ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತುವಂತಾಗಬಹುದು.

ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಮತ್ತು ಕಾನೂನು ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನು?–

ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಎಂದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆಂತರಿಕ ನಿಷ್ಠೆ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ ನೈತಿಕ ಮಾನದಂಡಗಳಿಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿ, ಕಾನೂನು ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಎಂದರೆ ಕಾನೂನು ಉಲ್ಲಂಘನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ದಂಡನೆಯ ಭೀತಿ.

ಭಾರತೀಯ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಮಹತ್ವವೇನು?

ಇದು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ, ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹತೆ, ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನೈತಿಕ ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಭ್ಯಾಸ ಕಡಿಮೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಟೀಕೆಗಳು ಕೂಡ ಇವೆ. ನೈತಿಕತೆ ಇಲ್ಲದ ಆಡಳಿತದ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳು.

ನೈತಿಕತೆ ಇಲ್ಲದ ರಾಜಕಾರಣದಿಂದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಕುಗ್ಗುತ್ತದೆ.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಸಮಾನತೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.
ನ್ಯಾಯದ ಪ್ರಮಾಣ ಕುಂದುತ್ತದೆ.
ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಅಸಂತೋಷ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದೇ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆತ್ಮವೇ ಶೋಧನೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿಯು ಸಮಾಜದ ಉತ್ಥಾನದ ಆಶಯವಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಬೇಕು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ:

1. ಪಾರದರ್ಶಕತೆ: ಎಲ್ಲಾ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದ ಲಾಭಕ್ಕೆಂದು ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

2. ಜವಾಬ್ದಾರಿ: ತಮ್ಮ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಹಾಗೂ ನೀತಿಗಳಿಗೆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಉತ್ತರದಾಯಕರಾಗಿರಬೇಕು.

3. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ: ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಥವಾ ಪಕ್ಷೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತಲೂ ಜನರ ಹಿತ ಮೊದಲಿಗೆಯಾಗಬೇಕು.

4. ಆಚರಣಾ ಶುದ್ಧತೆ: ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ನಡವಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆ, ಗೌರವ ಹಾಗೂ ಶಿಸ್ತು ಇರಬೇಕು.

5. ಕಾನೂನು ಪಾಲನೆ: ಸಂವಿಧಾನದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುವುದೇ ಅವರ ಧರ್ಮ.

ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧೀಜಿಯಂತಹ ನಾಯಕರು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿಯೇ ನೈತಿಕತೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಜೀವಂತ ಉದಾಹರಣೆಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಅಹಿಂಸೆಯ ನಡವಳಿಕೆಗಳು ಕೋಟ್ಯಾನ್ಕೋಟಿ ಜನರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಕೆಲ ನಾಯಕರು ತಮ್ಮ ನೈತಿಕ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದ ಜನರ ವಿಶ್ವಾಸ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದ ನಂತರ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತು ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿದ ಹಲವು ಪ್ರಮುಖ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಇದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರಥಮವಾಗಿ ಈ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರುವವರು ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ (1956) – ರೈಲು ದುರ್ಘಟನೆ
ಪದವಿ: ರೈಲ್ವೆ ಸಚಿವ
ಕಾರಣ: ಮಹಬೂಬ್ ನಗರದ ಬಳಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ರೈಲು ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಹಲವರು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ ಕಾರಣ.
ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ: ತಾನೇ ಅಪಘಾತಕ್ಕೆ ಹೊಣೆಗಾರನಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತು ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿದರು.

ತಿ.ಟಿ. ಕೃಷ್ಣಮಾಚಾರಿ (1963) – ಹರ್ಜಿ ಪೆಟಲ್ ಪ್ರಕರಣ
ಪದವಿ: ಹಣಕಾಸು ಸಚಿವ
ಕಾರಣ: LIC ಮತ್ತು ಇತರ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಹಣವನ್ನು ಹರ್ಜಿ ಪೆಟಲ್‌ನ ಕಂಪನಿಗೆ ನೀಡಿದ ಅನಿಯಮಿತ ಸಾಲದ ಪ್ರಕರಣ.

ರಾಮಸ್ವರನ್ (2006) – ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ ಆರೋಪ
ಪದವಿ: ಆರೋಗ್ಯ ಸಚಿವ
ಕಾರಣ: ವಿದೇಶದ ಪ್ರವಾಸದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿದ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ ಆರೋಪ.

ಅಶೋಕ ಚವ್ಹಾಣ್ (2010) – ಆದರ್ಶ ಹೌಸಿಂಗ್ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಪ್ರಕರಣ
ಪದವಿ: ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ
ಕಾರಣ: ಮುಂಬೈಯಲ್ಲಿ ಆದರ್ಶ ಹೌಸಿಂಗ್ ಸೊಸೈಟಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಪ್ರಕರಣ.

ಶಶಿ ತರೂರ್ (2010, 2014) – ಐಪಿಎಲ್ ವಿವಾದ ಮತ್ತು ಸುನಂದಾ ಪುಷ್ಕರ್ ಸಾವಿನ ನಂತರ
ಪದವಿ: ವಿದೇಶಾಂಗ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ರಾಜ್ಯ ಸಚಿವ
ವಿವಾದ: ಐಪಿಎಲ್ ತಂಡದಲ್ಲಿ ಅವ್ಯವಹಾರ.

ಪಿ. ಚಿದಂಬರಂ (2008) – ಮುಂಬೈ 26/11 ಹಲ್ಲೆಗಳ ನಂತರ
ಪದವಿ: ಗೃಹ ಸಚಿವ

ಬಿ.ಎಸ್. ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ (2011) – ಭೂ ಹಗರಣ
ಪದವಿ: ಕರ್ನಾಟಕ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ
ಕಾರಣ: ಲೋಕಾಯುಕ್ತ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಭೂ ಹಗರಣದಲ್ಲಿ ಅವರ ಹೆಸರು.
ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ: ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿದರೂ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷದ ಆಂತರಿಕ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಮಣಿದರು ಎಂಬ ಟೀಕೆಗಳೂ ಬಂದವು.

ಶಿವರಾಜ್ ಪಾಟೀಲರ ರಾಜೀನಾಮೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆ:
ಸ್ಥಾನ: ಗೃಹ ಸಚಿವ
ಸಂಭವ: 26/11 ಮುಂಬೈ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ದಾಳಿ

ಸಂಬಂಧಿತ ತಪ್ಪು: ಕೇಂದ್ರ ಗೃಹ ಸಚಿವಾಲಯದ ಭದ್ರತಾ ಸಿದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಗಾಢ ಮಾಹಿತಿ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿಫಲತೆ

2005 – ಲಾಲೂ ಪ್ರಸಾದ್ ಯಾದವ್ (ರೈಲು ಹಗರಣ)

2008 – ಶಂಕರಸಿಂಹ ವಾಘೆಲಾ (ಸೋಲಿನ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ)

2010 – ಅಶೋಕ್ ಚವ್ಹಾಣ್ (ಆದರ್ಶ ಹಗರಣ)

2011 – ದಿನೇಶ ಗುಂಡೂರಾವ್ (ರಾಜ್ಯ ರಾಜಕೀಯದ ಒಳಚರಂಡಿ ವಿವಾದಗಳು)  ಇವು ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳು.

ಇದೇ ಧ್ವನಿ ಇಂದಿನ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರದ ಪಾಶ, ಹದಿಮುಖದ ಹಿಡಿತ, ಮತ್ತು ನೈತಿಕತೆಯ ಪ್ರತಿ ಪ್ರಶ್ನೆಯೂ ನಗಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕೇಳಲೇಬೇಕಾದ ಪ್ರಶ್ನೆ: ಅಧಿಕಾರವೇ ಎಲ್ಲವೋ? ನೈತಿಕತೆ ಎಲ್ಲಿ ಮಾಯವಾಗಿದೆ?
ಇಂದು, ರಾಜಕೀಯವು ಗದ್ದುಗೆ ಹಿಡಿದ ನಂತರ ತ್ಯಜಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಆಸೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದೆ. ತಪ್ಪಾದರೆ ಮನ್ನಣೆ, ಹೆಸರಿದ್ದರೆ ರಕ್ಷಣೆಯ ಹೊಣೆ, ಮತ್ತು ಆರೋಪದ ಮೇಲೆ ‘ಪ್ರತಿಬಂಧಿತ ಮಾಧ್ಯಮ’ ಎಂಬ ವಿರೋಧ ಕೇವಲ ಸಮರ್ಥನೆ. ಇಂಥ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಶಕ್ತಿ ಸತ್ತಿರುವಂತಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಅಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಮುಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿಗೆ ಏನು ಬೋಧಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾವೇ ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ವಿಚಾರಿಸಬೇಕು. ನಾಯಕತ್ವ ಕೇವಲ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿಯುವ ಕಲೆಯಲ್ಲ – ಅದು ತ್ಯಾಗದ, ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯ, ಮತ್ತು ಭದ್ರ ನೈತಿಕತೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಬೇಕು.

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಬಲವರ್ಧನೆಗೆ ನಾವು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು?
ನಾಯಕನಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲು ನೈತಿಕ ಶಕ್ತಿ ಅಗತ್ಯ.
ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ ಹೊಣೆ ಹೊರುವ ಔದಾರ್ಯ ಬೇಕು.
ಸಾರ್ವಜನಿಕ ನಂಬಿಕೆಗೆ ತಕ್ಕ ನಡವಳಿಕೆ ಅವಶ್ಯಕ.
1. ನೈತಿಕ ಧೈರ್ಯ – ತಪ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊರುವ ಮನೋಭಾವ.
2. ಪಾರದರ್ಶಕತೆ – ಜನತೆಗೆ ತೋರಿಸಲು ಬಯಸುವ ಮುಖವಲ್ಲ, ಅವರು ಇದ್ದೀರೆಂಥವರೋ ಅದೇ ಮುಖ.
3. ಸಹಾನುಭೂತಿ – ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ದುಃಖ, ಬಡತನ, ಅಸಮತೋಲನದ ಪೀಡೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿ.
4. ಜ್ಞಾನಮೂಲಕ ನಿರ್ಧಾರ – ವಿಜ್ಞಾನ, ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ನೀತಿ ರೂಪಿಸುವ ಶಕ್ತಿ.

5. ಜನಸಂಪರ್ಕ ಮತ್ತು ಸಮಾಲೋಚನೆ – ಜನರೊಂದಿಗೆ ನೇರವಾದ ಸಂವಾದ.

6. ರಾಜಕೀಯ ಶಿಸ್ತಿಗೆ ನಿಷ್ಠೆ – ಪಕ್ಷದ ಬದ್ಧತೆಗಿಂತ ಮೇಲಿರುವುದು ಸಂವಿಧಾನ ಬದ್ಧತೆ.

ಮೌನವೇ ಮೌಢ್ಯತೆ. ಇನ್ನು ತಡವಾಗುವ ಮೊದಲು, ಪ್ರಜೆಯಾಗಿ ನಾವು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಕೇಳಬೇಕು, ಪ್ರಶ್ನಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಬೇಕು. ರಾಜಕೀಯವು ಪುನಃ ನೈತಿಕ ಆಳವಿರುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಕನಸು ಕಾಣಬೇಕು – ಮತ್ತು ಅದು ನಮ್ಮಿಂದಲೇ ಆರಂಭವಾಗಬೇಕು.
ವಿದ್ಯಾವಂತ ಮತದಾರರು ನೈತಿಕ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಬೇಕು.

ಜವಾಬ್ದಾರಿತನದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತಾಯ ಇರಬೇಕು.

ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ನೈತಿಕತೆ ಇಲ್ಲದ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬೇಕು.

ಯುವಜನತೆ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ನೈತಿಕ ಧೋರಣೆ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವುದು ವಿಷಾದನೀಯ. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಚತುರತೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ರಾಜಕೀಯ ಹೋರಾಟಗಳು ನೈತಿಕತೆಯ ಪರಿಧಿಯಿಂದ ಬಹು ದೂರ ಸಾಗಿವೆ. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಹಗರಣ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವಿತವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಹಾನಿಕಾರಕ ನಿರ್ಧಾರಗಳ ನಂತರವೂ ಹಲವರು ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡದೆ, ಪಕ್ಷೀಯ ಬಲದಿಂದ ರಾಜಕೀಯ ಸ್ಥಾನ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ನಡವಳಿಕೆ ಜನತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ನಡುವಿನ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಗಂಭೀರ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿದೆ.
ಇಂದಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಹಲವಾರು ಮಂದಿಗೆ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಎಂಬ ಪದ ಅರ್ಥವೇ ಆಗದೆ ಹೋಯಿತೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ತನಿಖೆಗಳು ನಡೆದರೂ, ಮೀಡಿಯಾ ವರದಿಗಳು ಹೊರಬಿದ್ದರೂ, ಜನತಾ ವಿರೋಧದ ಅಲೆ ಎದ್ದರೂ, “ಅವನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ” ಎಂಬ ಪಕ್ಷೀಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆ ಹಾಗೂ ಅಧಿಕಾರದ ಅಂಟಿತನದಿಂದ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆಯುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ನಮಗೆ ಎದುರಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಈ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳಿಂದ ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿರುವ ಭಾವನೆ:

“ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯವಿಲ್ಲ”

“ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರೂ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದು”

“ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ರಾಜೀನಾಮೆ ಇಲ್ಲ; ಲಾಜಿಕ್‌ ನಿಲ್ಲ!”

ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರದ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಬದ್ಧ ನಾಯಕತ್ವ ಬೇಕು.
ನಿರ್ಣಯ:
ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಫಲತೆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ನೈತಿಕ ನಡವಳಿಕೆಗೆ ಬಲವಾಗಿ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ನೈತಿಕತೆ ಇರುವ ರಾಜಕೀಯ ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯವಾದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ರೂಪಿಸಬಲ್ಲದು. ಆದ್ದರಿಂದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದರಂತೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಇದೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ನಿಜವಾದ ತಾತ್ಪರ್ಯ.

ಲೇಖಕ: ಮಾರುತಿ ಗಂಗಹನುಮಯ್ಯ , ಉಪ ಸಂಪಾದಕ ಅಮೃತವಾಣಿ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ.